~

............................................... "Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"
Μαραθώνας είναι κωμόπολη της βορειοανατολικής Αττικής και έδρα του "Δήμος Μαραθώνος" ομώνυμου δήμου. Είναι από τους πιο ιστορικούς δήμους της Ελλάδας παγκοσμίως. Έγινε γνωστός από την "Μάχη του Μαραθώνα" ομώνυμη μάχη το Σεπτέμβριο του 490 π.Χ. μεταξύ Αθηναίων (Πλαταιών) και Περσών.
Πήρε την ονομασία της από τον τοπικό ήρωα Μάραθο. Αργότερα (στην αρχαιότητα) ιδρύθηκαν στην περιοχή και οι πόλεις "Προβάλινθος (δεν έχει γραφτεί ακόμα)" "Προβάλινθος" και "Τρικόρυθος (δεν έχει γραφτεί ακόμα)" "Τρικόρυθος" οι οποίες μαζί με το Μαραθώνα αποτέλεσαν την "Τετράπολη (δεν έχει γραφτεί ακόμα)" "Τετράπολη" της Αττικής. Από το Μαραθώνα προέρχονται οι όροι "Μαραθωνοδρόμος (δεν έχει γραφτεί ακόμα)" "Μαραθωνοδρόμος" και "Μαραθώνιος"
"Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια".

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών

της  Μαρίας Ν. Φράγκου*



Εν μέσω του ασφυκτικού κλίματος οικονομικής ύφεσης που ταλανίζει την εγχώρια οικονομία μας, πολλοί εργοδότες, προσπαθούν να επιβιώσουν, μετακινώντας τον επιχειρηματικό κίνδυνο με την υιοθέτηση σκληρών μέτρων εις βάρος των εργαζομένων. Ήδη έχουμε κάνει λόγο σε προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας για τις πρακτικές που υιοθετούν πολλοί εργοδότες ενόψει της δεινής οικονομικής συγκυρίας, προκειμένου να μειώσουν το κόστος εργασίας και να κατορθώσουν με τον τρόπο αυτό να "κρατήσουν" βιώσιμη την επιχείρησή τους. Μεταξύ δε των πρακτικών αυτών, ξεχωρίζει λόγω των ανεξέλεγκτων διαστάσεων που προσλαμβάνει καθημερινά, η πρακτική της καθυστέρησης ή ακόμη και της μη καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών στους εργαζόμενους.

Στην περίπτωση αυτή, ο εργαζόμενος δεν μένει απροστάτευτος, αλλά έχει δυνατότητες να διεκδικήσει τα οφειλόμενα ποσά ήτοι:
- Να υποβάλλει σχετική καταγγελία στην κατά τόπον αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας.
- Να ασκήσει το δικαίωμα επίσχεσης εργασίας είτε προφορικά είτε εγγράφως. Συνίσταται η έγγραφη δήλωση άσκησης του δικαιώματος προς άρση κάθε τυχόν αμφιβολίας. Ας σημειωθεί ότι κατά το χρονικό διάστημα της επίσχεσης, ο εργαζόμενος δικαιούται επίδομα επίσχεσης από τον ΟΑΕΔ.
- Να ασκήσει αγωγή στο αρμόδιο Δικαστήριο. Σημειώνεται ότι οι εργατικές απαιτήσεις από μη πληρωμή μισθών ή άλλων αμοιβών παραγράφονται μετά την πάροδο πέντε (5) ετών, από την λήξη του έτους εντός του οποίου αυτές γεννήθηκαν.
- Να υποβάλλει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για την προσωρινή επιδίκαση μισθών, εφόσον πιθανολογείται επείγουσα κατάσταση ήτοι ύπαρξη άμεσου και επικείμενου κινδύνου είτε για την διαβίωση του εργαζόμενου, είτε λόγω του φόβου ματαίωσης της μελλοντικής ικανοποίησης του εργαζόμενου, ένεκα της αποξένωσης του εργοδότη από περιουσιακά του στοιχεία. Παράλληλα με το αίτημα της προσωρινής επιδίκασης των απαιτήσεων, μπορεί να ζητηθεί η συντηρητική κατάσχεση της περιουσίας του εργοδότη, δηλαδή προσωρινή απαγόρευση διάθεσης της περιουσίας του, μέχρις ότου εκδοθεί οριστική ή τελεσίδικη απόφαση επί της κύριας αγωγής που λύνει τη διαφορά.

- ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ! Η μη καταβολή των δεδουλευμένων συνιστά και ποινικό αδίκημα, με συνέπεια ο εργοδότης να υπέχει και ποινική ευθύνη και να δύναται να κινηθεί εις βάρος του η διαδικασία του αυτοφώρου σε περίπτωση υποβολής μηνυτήριας αναφοράς από τον εργαζόμενο ή από την Επιθεώρηση Εργασίας.


_________
* Η Μαρία Φράγκου είναι Δικηγόρος - Εργατολόγος
Στοιχεία επικοινωνίας:
Δικηγορικό γραφείο: Λ. Μαραθώνος 13, 153 51 Παλλήνη,
Τηλ. 210 6032870  Κιν. 693 7431775


**από την εφημερίδα: ΑΤΤΙΚΟ ΒΗΜΑ
 http://www.attikovima.gr/index.php/apopseis/arthrografoi/996-mi-katavoli-dedoyleymenon-maria-fragkoy

Όλι Ρεν: Η κυβέρνηση έκοψε μισθούς και συντάξεις περισσότερο απ' ό,τι συμφώνησε με την τρόικα




Σε μεγαλύτερη μείωση των δαπανών για μισθούς και συντάξεις σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις στον προϋπολογισμό του 2012 προχώρησε η κυβέρνηση, όπως προκύπτει από την απάντηση του Επίτροπου Οικονομικών Υποθέσεων, Όλι Ρεν, σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Ν. Χουντή, για την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2012. Σύμφωνα με τον Όλι Ρεν, η μεγαλύτερη από το αναμενόμενο μείωση των δαπανών για μισθούς και συντάξεις οφείλεται "στον σημαντικό αντίκτυπο της νέας μισθολογικής κλίμακας και τον μεγαλύτερο αριθμό συνταξιοδοτούμενων".

Από τα στοιχεία της απάντησης του Όλι Ρεν στον Ν. Χουντή προκύπτει ότι το πρωτογενές έλλειμμα για το 2012 θα κινηθεί στο -1,5% του ΑΕΠ σε σχέση με τον στόχο του -1%. Ακόμα, η Κομισιόν εκτιμά ότι η ύφεση, που θα συνεχιστεί το 2013, θα οδηγήσει σε μείωση του πραγματικού ΑΕΠ κατά 4,2%, κάτι που "θα έχει περαιτέρω αρνητικές επιπτώσεις στα έσοδα από εισφορές κοινωνικής ασφάλισης", όπως σημειώνει ο Ευρωπαίος Επίτροπος.

Ακόμα ο Όλι Ρεν επισημαίνει ότι καταγράφεται "σημαντική υστέρηση στην εκτέλεση των κρατικών πρωτογενών ταμειακών δαπανών, ιδίως των λειτουργικών δαπανών και του προϋπολογισμού δημοσίων επενδύσεων", ενώ στο ζήτημα της φαρμακευτικής δαπάνης κι άλλων παροχών υγείας προβλέπεται υπέρβαση κατά 1 δισ. ευρώ της αρχικής πρόβλεψης, με αποτέλεσμα "οι πληρωτέοι λογαριασμοί σε φαρμακεία και ιδιωτικούς υγειονομικούς φορείς να έχουν αυξηθεί περίπου κατά 0,5% του ΑΕΠ".

"Η τρικομματική κυβέρνηση ξεπέρασε τον εαυτό της! Έκοψε μισθούς και συντάξεις περισσότερο από αυτό που η ίδια είχε προβλέψει στον προϋπολογισμό του 2012!" υπογράμμισε ο Ν. Χουντής τονίζοντας ότι "η Κομισιόν 'καρφώνει' την ελληνική κυβέρνηση και τις επιλογές της".

___________________________

ΟΧΙ ΧΥΤΑ: Πρωτοβουλία συνεννόησης: Στις δημοπρατήσεις απαντά...

ΟΧΙ ΧΥΤΑ: Πρωτοβουλία συνεννόησης: Στις δημοπρατήσεις απαντά...: Πρωτοβουλία συνεννόησης: Στις δημοπρατήσεις απαντάμε με κινητοποιήσεις : Η Τρίτη 22 Γενάρη είναι η καταληκτική ημερομηνία για την εκδήλωση ε...

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

To νέο βιβλίο του Αλέξη Μητρόπουλου με τίτλο: H KOIΝΩΝΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Η ΒΙΑΙΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ


Ο Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη έχει τη χαρά να σας προσκαλέσει στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του καθηγητή κ. Αλέξη Μητρόπουλου με τίτλο:
 H KOIΝΩΝΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: 
Η ΒΙΑΙΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ

 Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013, στις 19.00, στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής (Σταδίου 13) 
Πληροφορίες: Eκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, Μαρία Κουκουβίνου & Ευτυχία Χατζοπούλου: τηλ.: 210 3661212, 210 3661209, www.livanis.gr 

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος κ. Νίκος Χατζηνικολάου
 Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι κ.κ.: 
Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος ΣΥΡΙΖΑ-EΚΜ 
Νίκος Κοτζιάς, καθηγητής Πολιτικών Θεωριών 
Σάββας Ρομπόλης, καθηγητής Οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Δε θα γίνουν μαθήματα αύριο Πέμπτη 17/1/2013 στο Γυμνάσιο Μαραθώνα

Αύριο Πέμπτη 17/1/2013 στο Γυμνάσιο Μαραθώνα ΔΕ θα γίνουν μαθήματα, όπως και στα άλλα σχολεία της Ε΄ΕΛΜΕ Αν. Αττικής, λόγω της εκλογο-απολογιστικής γενικής συνέλευσης του κλάδου. Τα μαθήματα θα γίνουν κανονικά την Παρασκευή 18/1/2013.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Κώστας Γαβράς: "Ο άγριος καπιταλισμός είναι κατάσταση πολέμου"


ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΤΕΡΖΗ*
Σε όλες τις ταινίες μου υπάρχει το στοιχείο της αντίστασης, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο
"Μήνας Κώστα Γαβρά" είναι ο Ιανουάριος, καθώς μετά την κοσμοπλημμύρα την περασμένη Τρίτη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, που φιλοξενούσε τον σκηνοθέτη για μια συζήτηση περί πολιτικής και κινηματογράφου, την ερχόμενη Πέμπτη βγαίνει στις αίθουσες η τελευταία του ταινία, το Κεφάλαιο (Le capital), μια ιστορία για τους ανθρώπους που κινούν τα νήματα στο μεγάλο χρηματοπιστωτικό «παιχνίδι» των τραπεζών και των χρηματιστηρίων, εις βάρος των απλών ανθρώπων που χάνουν τις δουλειές τους και συνθλίβονται στο περιθώριο. Και στις 29 του μήνα έρχεται το μεγάλο αφιέρωμα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, όπου παρουσιάζεται το σύνολο σχεδόν του έργου του σκηνοθέτη, ένα αφιέρωμα πλαισιωμένο με συζητήσεις, αναλύσεις για το έργο του και μαθήματα για τον κινηματογράφο από τον Γαβρά, ανοιχτά στο ευρύτερο κοινό.
Το Κεφάλαιο παρουσιάζει τις περιπέτειες ενός «κανονικού» ανθρώπου που εξελίσσεται σε έναν αδίστακτο τραπεζίτη (τον υποδύεται ο Γκαντ Ελμαλέχ, πασίγνωστος κωμικός στη Γαλλία). "Οι τραπεζίτες είναι φαινομενικά γοητευτικοί άνθρωποι, εξαιρετικά μορφωμένοι", μας είπε ο Κώστας Γαβράς την περασμένη Τρίτη. "Αλλά πίσω από αυτή τη γοητεία, τη μόρφωση και την καλλιέργεια, κρύβεται μια πολύ σκοτεινή πλευρά. Αυτή τη σκοτεινή περιοχή προσπάθησα να περιγράψω στην ταινία μου. Σήμερα ζούμε σε έναν άγριο καπιταλισμό και αυτοί οι άνθρωποι της οικονομικής εξουσίας ζουν σε έναν δικό τους, εντελώς απομονωμένο κόσμο, συνομιλούν όχι με ανθρώπους με σάρκα και οστά, αλλά με εικόνες σε μια ψηφιακή οθόνη, σε σύνδεση με την άλλη άκρη του πλανήτη, βλέπουν γραφήματα αντί για τις πραγματικές εξελίξεις, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ο ήρωάς μου σε μια σκηνή όπου συγκρούεται με έναν θείο του, του λέει 'Εσείς πιστεύατε κάποτε στον διεθνισμό, εμείς τον κάνουμε πράξη με την παγκοσμιοποίηση'. Αλλά βέβαια είναι ένας Ρομπέν των Δασών από την ανάποδη, κλέβει τους φτωχούς...".
Κεντρική ιδέα, κεντρικός στόχος, οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι, φράση που ο Γαβράς άκουσε από άνθρωπο της Goldman Sachs: «Παίρνουμε τα λεφτά από τους φτωχούς γιατί αυτοί είναι οι πιο πολλοί». Ζούμε τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο, πιστεύει ο Κώστας Γαβράς, έναν οικονομικό πόλεμο, που είναι ταυτόχρονα παντού και συγχρόνως λειτουργεί ως εμφύλιος μέσα στις κοινωνίες.
"Και το σύστημα του τραπεζικού κεφαλαίου είναι σαν ένας στρατός που πρέπει να κερδίσει έναν πόλεμο. Και πραγματικά βρισκόμαστε σε πόλεμο σήμερα. Ζούμε σ' έναν άγριο καπιταλισμό, οι πλούσιοι γίνονται ολοένα και πλουσιότεροι, γυρίσαμε πάρα πολλά χρόνια πίσω. Οι βασικές αρχές που ίσχυαν στις κοινωνίες μας έχουν αλλάξει και κυρίως έχει παραμεριστεί η ηθική. Αυτό που κυριαρχεί σήμερα είναι η προσωπική επιτυχία, χωρίς κανέναν φραγμό, χωρίς περιορισμούς. Κάθε είδος ηθικής περνάει μέσα από το εγώ και καθορίζεται από το χρήμα. Έπεσε κάποια στιγμή στα χέρια μου ένα μικρό βιβλίο, κάπου εκατό σελίδες, με τίτλο 'Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός' ("Le capitalisme total").
Ο συγγραφέας του, ο πρώην τραπεζίτης Ζαν Πεϊρελεβάντ, περιγράφει τη σημερινή δημοκρατία σαν ένα φάρμακο placebo (εικονικό). Λέει, δηλαδή, ότι οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών και των επιχειρήσεων είναι αυτοί που διευθύνουν σήμερα τον κόσμο. Τον συνάντησα και συζητήσαμε αρκετά, νομίζω ότι το έγραψε σε μια στιγμή κρίσης ειλικρίνειας, σχεδόν του 'ξέφυγε'. Η ιδέα μου αρχικά ήταν να κάνω ένα φιλμ πάνω στο χρήμα, το οποίο νομίζω ότι έχει μεταμορφωθεί στις μέρες μας σε έναν νέο θεό, ένα είδος θρησκείας. Αναρωτιόμουν με ποιον τρόπο θα μπορούσα να προσεγγίσω το θέμα, όταν ανακάλυψα αυτό το βιβλίο του Πεϊρελεβάντ, κι έμεινα κατάπληκτος από τα όσα έγραφε, που δυστυχώς δεν φαίνονταν και τόσο υπερβολικά. Και στη συνέχεια διάβασα και το βιβλίο του Στεφάν Οσμόν 'Le Capital' που εκείνος πια τα έλεγε καθαρά, εφόσον είχε υπάρξει μεγάλο στέλεχος αυτής της οικονομικής αλυσίδας και την εγκατέλειψε γιατί ένιωθε ότι δεν μπορούσε πια να επιβιώσει».
Στη συζήτηση με τον Κώστα Γαβρά, τίθεται εκ των πραγμάτων το ερώτημα για το νόημα και την ουσία του πολιτικού κινηματογράφου: «Για να απαντήσουμε στο ερώτημα τι είναι πολιτικός κινηματογράφος, πρέπει πρώτα να ορίσουμε τι είναι η πολιτική. Κατά τη γνώμη μου, πολιτική είναι ό,τι κάνει ο καθένας από εμάς κάθε μέρα, καθώς όλοι μας διαθέτουμε μια εξουσία (pouvoir) απέναντι στους άλλους, γύρω μας. Το πώς τη χρησιμοποιούμε, είναι πολιτική. Και φυσικά αυτοί που είναι πιο πάνω απ' όλους στην κοινωνία έχουν τη μεγαλύτερη εξουσία και την ασκούν σε όλους, ακόμη και διαστρεβλώνοντας τις έννοιες.
Για παράδειγμα, στη Γαλλία, οι ομαδικές απολύσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις και στους δημόσιους οργανισμούς γίνονται υπό τον τίτλο του 'κοινωνικού προγραμματισμού' (plans sociaux). Ετσι εμφανίζεται το θέμα στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες, παντού. Η λέξη 'απολύσεις' δεν υπάρχει πουθενά. Μιλούν λες και κάνουν κάποιο δώρο σε αυτούς τους ανθρώπους που τους αφήνουν χωρίς δουλειά».

Για την κρίση
Μπορεί ο κινηματογράφος να δώσει κάποια ουσιαστική απάντηση στην εποχή της κρίσης; «Tη λύση στα τεράστια προβλήματα δεν θα τη δώσει μια ταινία. Δεν είναι αυτός ο ρόλος ούτε του κινηματογράφου, ούτε του σκηνοθέτη. Ο κινηματογράφος δεν είναι για να προσφέρει κάποιο πολιτικό δίδαγμα, είναι ένα θέαμα, όπως το αντιλαμβάνονταν οι αρχαίοι Έλληνες με το θέατρο, ένα θέαμα όπου μέσα εκεί ο θεατής εμπλέκεται συναισθηματικά... Αυτός είναι ο ρόλος του κινηματογράφου, όχι να υπαγορεύει στον θεατή κάποιες ιδέες. Και βέβαια, προσωπικά για μένα ο κινηματογράφος είναι ένα μέσο αντίστασης, ως κινηματογραφιστής μπορώ να κάνω ερωτήσεις, δεν έχω τις λύσεις, αλλά μ' ενδιαφέρει πρώτα απ' όλα η αντίσταση στην καταστροφή που βλέπω. Σε όλες τις ταινίες μου υπάρχει το στοιχείο της αντίστασης, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και αν θέλετε να σας απαντήσω τι θεωρώ ότι πρέπει να γίνει με τη σημερινή κατάσταση της κρίσης, πιστεύω ότι η λύση θα έρθει από τους ανθρώπους που ψηφίζουμε, που επιλέγουμε να κάνουν τη δουλειά της αντιμετώπισης των προβλημάτων -και πληρώνονται καλά γι' αυτή τη δουλειά. Πρέπει να ξέρουμε ποιους διαλέγουμε και γιατί τους διαλέγουμε. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και κυρίως αυτό είναι ένα πρόβλημα ελληνικό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια».
Πριν λίγα χρόνια ο Κώστας Γαβράς κλήθηκε στην Ελλάδα ως επικεφαλής μιας επιτροπής για τη σύνταξη νέου νομοθετικού πλαισίου για τον κινηματογράφο. Δυστυχώς, η δουλειά που έκανε αυτή η επιτροπή δεν μεταφράστηκε σε πρακτικά αποτελέσματα... "Δεν μετάνιωσα για τη συμμετοχή μου σε αυτή την επιτροπή, γιατί μαζί με τους συνεργάτες μου, όλοι μαζί, κάναμε το πρώτο βήμα για να αλλάξει η κατάσταση στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου. Δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια δεν ολοκληρώθηκε και γενικά το κράτος στην Ελλάδα δεν έχει βοηθήσει ποτέ τον κινηματογράφο με ουσιαστικό τρόπο. Για μένα η ύπαρξη εθνικής κινηματογραφίας σε κάθε χώρα είναι κάτι απολύτως αναγκαίο".
Ο Κώστας Γαβράς αναφέρθηκε και στην πρόσφατη φυγή από τη Γαλλία του Ζεράρ Ντεπαρντιέ, θέλοντας να αποφύγει την υψηλή φορολόγηση της περιουσίας του. «Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ είναι ο μεγαλύτερος ηθοποιός που έχουμε στη Γαλλία, ο πιο σπουδαίος εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή του Ζαν Γκαμπέν. Είχε πολλά προβλήματα στη ζωή του, από την παιδική του ηλικία, έχασε πριν από λίγα χρόνια και τον γιο του... Αυτή τη στιγμή όλοι έχουν στραφεί εναντίον του. Αλλά κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσει στη Γαλλία, το θεωρώ βέβαιο. Τι θα κάνει στη Ρωσία;».



Τερζής Κ.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 13/01/2013

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Τα εκκαθαριστικά της ντροπής των Κόκκαλη, Βγενόπουλου, Αλαφούζου και Μάνεση



Καθώς ανοίγεται μπροστά μας το 2013, ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα εξακολουθεί να κάνει κύκλους, κυνηγώντας την ουρά του από...  όξυνση σε άμβλυνση και τούμπαλιν, δίχως ακόμη να ανακαλύπτει τη βούληση, το κουράγιο ή τα εργαλεία να αντιμετωπίσει το δομικό πρόβλημα: όσο κάποιοι καλλιεργούν ενοχικές συνειδήσεις, υπερθεματίζοντας περί «πατριωτισμού» και «ομοψυχίας», ενώ άλλοι καταδιώκουν αποδιοπομπαίους τράγους, παρουσιάζοντάς τους ως «σάπια μήλα» ενός κατ' ουσίαν υγιούς καλαθιού, το πρόβλημα της δομικής αδικίας με την οποία είναι οργανωμένο, σκόπιμα και υπολογιστικά, το πολιτικοοικονομικό σύστημα της χώρας, μένει ανέγγιχτο.
Όπως έχει ειπωθεί, δημοσιογραφία είναι να γράφεις κάτι που κάποιος άλλος δεν θέλει να γραφτεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι δημόσιες σχέσεις.
Στο UNFOLLOW λοιπόν αποφασίσαμε από το πρώτο μας κιόλας τεύχος ότι αν πρόκειται να καταπιαστούμε ως δημοσιογράφοι με το πολιτικό πρόβλημα που διαπιστώνουμε, δεν αξίζει ούτε να γράφουμε εξυπνούλικα χρονογραφήματα περί της απουσίας «φορολογικής συνείδησης» των εστιατόρων ούτε να μπήγουμε κι εμείς το μικρό μας τσεκουράκι στην πεσούσα δρυ της εβδομάδας. Απεναντίας, αυτό που αξίζει είναι να μιλήσουμε για τον τεράστιο ελέφαντα στο κέντρο του δωματίου, που όλοι καμώνονται πως είναι αόρατος.
Ο ελέφαντας είναι το σύστημα εκείνο που επιτρέπει σε μια ολιγομελή ομάδα ανθρώπων να προστατεύονται στο διηνεκές από οποιαδήποτε προσπάθεια «μεταρρύθμισης», από οποιαδήποτε απόπειρα εγκατάστασης ουσιαστικής ισονομίας στη χώρα.
Κι αυτό με την πλήρη συνενοχή μιας εκτελεστικής εξουσίας που επιστρατεύει όλη της τη δύναμη, ώστε και οι άλλες εξουσίες – η νομοθετική, η δικαστική, σύσσωμη η κρατική γραφειοκρατία αλλά και ο Τύπος – να κατασκευάζουν ξανά και ξανά ελαφρώς παραλλαγμένες εκδοχές αυτού του συστήματος ανισότητας και αδικίας.
Στο τεύχος 13 του UNFOLLOW, που κυκλοφορεί, εξετάζουμε μια κομβική πλευρά του συστήματος αυτού: στο ρεπορτάζ του ειδικού συνεργάτη Κώστα Γυφτοδήμου, περιγράφουμε τεκμηριωμένα πώς άλλο ένα φορολογικό νομοσχέδιο, ενώ εμφανίζεται και πάλι με το πρόσχημα της «μεταρρύθμισης», στην πραγματικότητα έρχεται να λεηλατήσει τα λαϊκά εισοδήματα, δίχως καμία απολύτως πρόθεση να φορολογήσει τον πραγματικό πλούτο.
Αντιθέτως, διατηρεί αλώβητα ή και ενισχύει τα φορολογικά προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών.
Αλλά δεν μένουμε εκεί. Επειδή γνωρίζουμε πως με όση ακρίβεια κι αν περιγράψουμε κάτι, την πραγματική δύναμη την έχει το συγκεκριμένο παράδειγμα, επικαλούμαστε εμβληματικές περιπτώσεις ελλήνων επιχειρηματιών, που όχι μόνο ανήκουν στην ολιγομελή αυτή προστατευμένη ομάδα αλλά είναι τόσο επιφανείς ώστε στα πρόσωπά τους να συμβολοποιείται η κοινωνική αδικία: Στο ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, ξετυλίγουμε τον χάρτη του φορολογικού παραδείσου που λέγεται Ελλάδα και δημοσιεύουμε τέσσερα εκκαθαριστικά σημειώματα, μέρος μιας σειράς στοιχείων που περιήλθαν σε γνώση μας. Από αυτά τα εκκαθαριστικά σημειώματα προκύπτει πως για το έτος 2012:
Ο βιομήχανος, Νικόλαος Μάνεσης, έχει συνολικό δηλωθέν ατομικό εισόδημα 30.714, 52 ευρώ.
Ο επιχειρηματίας, Σωκράτης Κόκκαλης, έχει συνολικό δηλωθέν ατομικό εισόδημα 26.870, 11 ευρώ.
Ο εφοπλιστής και μιντιάρχης, Ιωάννης Αλαφούζος, έχει συνολικό δηλωθέν ατομικό εισόδημα 26.160, 40 ευρώ.
Ο τραπεζίτης, Ανδρέας Βγενόπουλος, έχει συνολικό δηλωθέν ατομικό εισόδημα 18.217, 41 ευρώ.


Πώς γίνεται αυτό; Μα τους το επιτρέπει ο νόμος. Και ο παλιός και ο καινούργιος και κάθε «μεταρρύθμιση» που παρουσιάζεται ως «λύση» στη συστημική αδικία που μαστίζει την Ελλάδα.
Όπως επισημαίνεται στο ρεπορτάζ, «λεφτά υπάρχουν» αλλά καμία κυβέρνηση δεν τολμά να τα απαιτήσει από τους... αναξιοπαθούντες κεφαλαιοκράτες, αλλάζοντας τον νόμο ώστε να φορολογηθούν τα πραγματικά υψηλά εισοδήματα που προκύπτουν ως μερίδιο κέρδους από τις εταιρείες τους.
Αυτό είναι ένα καλά κρυμμένο φορολογικό μυστικό: Τα κέρδη των εταιριών δεν διανέμονται όλα στους μετόχους. Αντιθέτως, μοιράζονται και φορολογούνται στην υψηλότερη κλίμακα μόνο τόσα όσα χρειάζονται για να καλυφθούν «τρύπες».
Έτσι, τα υπόλοιπα κέρδη υποτίθεται ότι παραμένουν στις εταιρείες, έχοντας γλιτώσει την φορολόγηση μέχρι και την υψηλότερη κλίμακα - σε αντίθεση με τα έσοδα μισθωτών και συνταξιούχων που φορολογούνται όλα (αλλά και τα κέρδη εταιρειών σε άλλες χώρες).
Ο φόρος με τον νόμο που ίσχυε μέχρι και το 2012 για κάποιον που δηλώνει πάνω από 100.000 ατομικό εισόδημα ήταν 45%.
Οι ιδιοκτήτες των ΑΕ και των ΕΠΕ, για παράδειγμα, παίρνουν όσο μερίδιο χρειάζονται από τα κέρδη των όποιων εταιρειών τους με επιπλέον φορολογία 25% για να καλύψουν το τεκμήριο διαβίωσης, και τα υπόλοιπα κέρδη τους μένουν στο ταμείο της εταιρείας φορολογημένα με 20%.
Νομίμως το κάνουν. Όπως νομίμως αφήνουν τα κέρδη τους στο ταμείο της εταιρείας τους φορολογημένα με το «ταπεινό» 20%. Και αν προκύψει και μία χρονιά εμφανίσουν ζημιές, τις καλύπτουν με τα κέρδη προηγουμένων ετών, τα οποία δεν έχουν φορολογηθεί γιατί «ξέχασαν» να μοιράσουν τα μερίδια.
Επαναλαμβάνουμε, νομίμως γίνονται αυτά στο ελληνικό Ελντοράντο. Βέβαια στην Γερμανία που τόσο θέλουμε να μιμηθούμε, τα μερίδια φορολογούνται μεν με μικρότερο συντελεστή, αλλά μοιράζονται το ίδιο έτος, ενώ τα κέρδη των εταιρειών φορολογούνται 30-33% και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις επιτρέπεται ένα μέρος των κερδών να μείνει στο ταμείο της εταιρείας.

πηγή: UNFOLLOW

_________________________________