Πέτρος Κόλλιας για τον πατέρα του: "Μου λείπεις πολύ ρε συ..."

Petros G. Kollias μαζί με Γιώργος Κόλλιας.

Μου λείπεις πολύ ρε συ...

Κάνε τσιγάρο να σου πω καμιά κουβέντα

Βάλε ακόμα ένα ποτό, τι βιάζεσαι ;

Μπορεί απόψε να `ρθουνε τα πάνω κάτω
Και όσα ξέρεις να χαθούν, για πού ετοιμάζεσαι ;

Μείνε για λίγο και το σπίτι σου δε φεύγει
Κι όσοι σε περιμένουνε, θα κοιμηθούν
Δεν είναι αυτή η νύχτα σαν τις άλλες
Ως το πρωί, όλα μπορούνε να συμβούν

Κάνε τσιγάρο ίσως δεν ξαναβρεθούμε
Είναι τυχαίο που ξεμείναμε εδώ
Ξέρεις τη νύχτα είναι πιο εύκολοι οι ρόλοι
Μην φύγεις λίγο πριν σου παίξω τον Θεό

Ξέχνα απόψε την δουλειά, πώς θα ξυπνήσεις
Δεν το αισθάνεσαι ότι εδώ κάτι θα γίνει ;
Δεν τη μυρίζεις τη φωτιά έξω στο δρόμο ;
Αν φύγεις τώρα, εμένα ποιος θα μου έχει μείνει ;

Κάθισε λίγο, τι θα πει είσαι κομμάτια ;
Μπορεί να παίζεται απόψε η ζωή
Το είδα να γίνεται ξανά, δε με πιστεύεις ;
Πετούσαμε όλοι μας μέσα στο μαγαζί

~~~~~~~~~~~

Despo Konizou Loizia Μπορεί σωματικά να μην είναι πια μαζί μας ....το πνεύμα του όμως ΖΕΙ..προσωπικά προτείνω σ' όλους τους φίλους να γράφουν στην σελίδα του, να πολεμούν με το ίδιο σθένος που πολεμούσε εκείνος κάθε ατιμία..αναισχυντία και κλεψιά... κι ότι ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ...ΝΑ ΞΙΣΤΟΡΟΥΝ...

~~~~~~~~~~

Anastasia Kollia Μεγάλη η απώλεια....ο πόνος ακόμα πιο δυνατός...μου λείπει και εμένα πολύ...κάθε μέρα που περνάει μαχαίρι στην καρδιά....κάθε βράδυ γράφω κάτι για εκείνον και ξέρω ότι χιλιάδες τετράδια δεν θα μου φτάσουν για να γράψω αυτά που νιώθω...δύσκολη η ζωή χωρίς αυτόν τον πατέρα...κοιμάμαι γρήγορα τα βράδια για να τον δω στον ύπνο μου, μόνο εκεί μπορούμε να μιλάμε πια...αλλά δεν μπορώ να τον αγγίξω...βλέπω την φωτογραφία του και έτσι τον θυμάμαι...θέλω να ξεχάσω τις τελευταίες μέρες... η απουσία σου πονάει πολύ...



Vaghelis Ntofis ....ταξιδεύουν αυτοί που θυμόμαστε, πεθαίνουν μόνο όσοι ξεχνιούνται......


Dora Sideri Πετρο , Αναστασια ...ο πατερας σας ηταν υπεροχος ανθρωπος....ηξερε να δινει πολλα ...στην οικογενεια του , στους φιλους του , στον τοπο του , στους συναγωνιστες του...!!!